25 mei 2011 is het als ik mijn Alfa Romeo GTV naar Auto ’t Hooft stuur, de Alfa Romeo Dealer in Doetinchem waar ik mijn nieuwe aanwinst op kan halen. Ik ga namelijk verstandig doen: mijn slurpende GTV gaat het veld ruimen en maakt plaats voor een zuinige Alfa Romeo MiTo 1.3 JTDm ECO. Verstandig? Ja dus. Leuk? De eerste weken is alles leuk.
Het moest maar weer eens gebeuren, een nieuwe auto. Na talloze Alfa Romeo’s en Fiats te hebben gereden (en een enkele Lancia) was het tijd voor een eco-bakkie, een MiTo. Nog even twijfelde ik tussen een MiTo en een Giulietta maar daarbij zou het, gezien het budget, om een compleet uitgekleed exemplaar gaan en dat is bij auto’s niets voor mij. Wat later ben ik op de optielijst vinkjes aan het zetten als Richard ’t Hooft van het gelijknamige bedrijf zegt: “Zeg, op de xenon na is dat exact de auto die ik volgende week binnen krijg…” Het alternatief was drie maanden wachten dus de xenon werd al snel geloosd. Het resultaat was een Bianco Spino (net als mijn Giulia) MiTo met naturel kleurig leder, glazen dak, antraciete 17″ wielen, Blue&Me met TomTom en meer lekkere goodies.
Een week later, 25 mei 2011 dus, kon de MiTo al worden opgehaald en kon het genieten beginnen. Bij een maagdelijke tellerstand de geur van je eigen nieuwe auto opsnuiven blijft een heerlijke ervaring.
De belastingvrije MiTo is mijn particuliere bezit en dus profiteer ik wel van de enorme zuinigheid en het belastingvoordeel; de 14% bijtelling gaat aan mijn neus voorbij. Niet erg, ik heb de Italiaan als liefhebber gekocht, niet als ‘ach, als hij maar een jaartje of twee dienst doet’. De kilometers vliegen er op en al snel ben ik er achter dat de MiTo met zijn 85 pk misschien niet echt snel is, maar door het prettige koppel van 200 Nm bij 1.500 tpm laat ‘Mietje’ zich toch vlot door het verkeer sturen. De eerste tanks met diesel vliegen erdoor, waarbij het verbruik echter toch al een nette 1 op 18 bedraagt. Dit terwijl de auto amper is ingereden!
Binnen is het feest in de MiTo. De vreselijk lekker zittende sportstoelen met leder erop, het fijne stuur en de lage zitpositie zorgen voor een prettige zit op lange afstanden. Die komen dan ook veelvuldig voor: tijdens de eerste zes maanden vinden er drie trips naar Italië plaats en bij elke daarvan stap ik net zo fit uit als dat ik in de auto ben gekropen. Inmiddels is bij normaal rijden het verbruik gezakt naar 1 liter diesel op 20 kilometer.
De wegligging van de MiTo is prima. De 17″ antracietkleurige wielen moeten voor het nodige gevoel zorgen. Wat niet optimaal is, door de Michelin Eco-banden. Die bevallen minder, maar zolang er nog profiel te zien is blijven ze maar even zitten. Het totaal mag echter wat sportiever en dus besluit ik een Koni Sportkit te monteren. Iets straffer geveerd (instelbaar) en een subtiele verlaging geven de MiTo een dikkere uitstraling. Aan de achterzijde maakt het witte onderschort plaats voor de zwarte diffusor van de Distinctive. Het MiTo-opschrift op de achterklep verdwijnt de keukenla in.
Als vrij snel staan er 35.000 kilometers op de teller, tijd voor de eerste beurt. De interval van die beurten is 35.000 km en dat is heel prettig als je zoveel rijdt als ik. Dat onderhoud is puur een routinezaak, enkele uren later haal ik mijn witte trots weer op. Naast de zonnige trips richting Italië maakt de Alfa Romeo ook kennis met de winter. Winterbanden op zwart staal zorgen enkele maanden per jaar voor veilige kilometers. Niet alleen in Nederland maar ook tijdens een wintersporttrip naar Oostenrijk. Minpunten zijn tot op dat moment eigenlijk niet opgevallen, in de winter is hooguit een minder goede eigenschap van de zijruiten te noemen. Deze hebben geen ‘stijl’ zoals normale deuren. Dat oogt prachtig, maar in de winter doet het geluid van de vastgevroren ramen die naar beneden willen/moeten bij het openen van het portier af en toe wel even zeer. Ja, ik weet het, het rubber insmeren met siliconenspray helpt…
Geheel tegen de verwachting in bevalt de MiTo na exact een jaar nog uitstekend. Tegen de verwachting in inderdaad, de voorgangers (van 166 3.0 tot Grande Punto, van Alfa Spider 4 tot Lancia Lybra) houden het niet veel langer uit dan enkele maanden doordat meneer Te Lintelo weer toe is aan wat anders. Zo niet bij de MiTo en dus besluit ik de auto maar te verwennen met wat upgrades in de vorm van de mat-antraciet spiegelkappen en koplampen van de QV. Het zorgt er voor dat de MiTo een wat sprekender ‘gezicht’ krijgt.
De kilometers blijven er op vliegen. Niet alleen maakt de hatchback zijn dagelijkse 100 woonwerk kilometers, er wordt ook privé lekker doorgereden. Tijdens eigen zuinigheidsproeven blijkt dat 1 op 24 mogelijk is, maar dan is de grote lol van het rijden er wel af. Daarentegen is het verbruik bij stevig doorgassen 1 op 17, maar dan moet je ook echt een beetje je best doen om de Italiaan uit te putten. Gemiddeld blijkt 1 op 20 goed mogelijk. Italië blijft ondertussen de favoriete bestemming. Nadat er bij 60.000 verse olie in de MiTo is gegooid (dit moet om de 30.000, een beetje onhandig met de beurt-interval van 35.000 maar de koffie bij ’t Hooft smaakt uitstekend.) kunnen er weer foto’s gemaakt worden van de MiTo in midden-Italië. Ook op de heuvelachtige en heerlijk bochtige wegen van Umbrië gedraagt de koppelsterke MiTo zich als echte Alfa Romeo.
De MiTo mag een compacte auto zijn, in de praktijk valt hij nooit tegen qua ruimteaanbod. Oké, heb je kinderen dan blijft de instap naar achteren natuurlijk geregeld een struikelblok maar als je, zoals ondergetekende, kroostloos bent voldoet de MiTo op alle vlakken. De kofferbak heeft een wat hoge tildrempel maar is vrij fors van formaat. Prettig is verder dat twee volwassenen behoorlijk goed achterin kunnen zitten zonder de knieën in de eigen nek te hebben. Voorin is de MiTo zelfs riant. De mooie hoge raamlijn zorgt er voor dat je echt ín de auto zit en niet op de bok zoals bij veel concurrenten. De passagier kan zijn of haar benen volledig strekken en dat is ook niet vanzelfsprekend in deze klasse.
Inmiddels zijn we weer enkele maanden verder en kan er (gelukkig) nog steeds geen enkel probleem gemeld worden. Slechts het dimlicht heeft het aan beide zijden een keer begeven, puur een kwestie van een H7-lampje vervangen en klaar. Als dank hiervoor besluit ik de MiTo bij 60.000 kilometer maar weer eens te verwennen (de MiTo moet lijdzaam toezien hoe ik de Giulia altijd van allerlei leuks voorzie). Aldus maken niet veel later de 17″ wielen plaats voor 18″ QV exemplaren met voortreffelijk ‘plakkende’ Pirelli P Zero Nero banden.
Niet veel later wordt ik tijdens mijn dagelijkse trip staande gehouden door een KLPD-team, onder begeleiding van een camera-ploeg van Blik op de weg. Te hard gereden? Nee hoor (geen grappen over het vermogen), de kleine kentekenplaat op de voorzijde van de MiTo was het tegemoet rijdende team opgevallen en dus besloot men te keren. Uiteraard wist ik dat deze kans er in zat toen ik de MiTo bij aflevering 1,5 jaar eerder liet voorzien van een dergelijk plaatje. Incasseren dus en niet mopperen over de € 126 die het grapje kost. De uitstraling van de compacte Italiaan valt de heren programmamakers op. Enkele weken later staat het camerateam op de stoep om de MiTo uitgebreider te filmen. Eind maart, begin april zal dit bij Blik op de weg uitgezonden worden.
Weer enkele weken later kan ik de Cappuccino bij Auto ’t Hooft weer proeven want de Alfa is toe aan de 70.000-oliebeurt. Wederom niets aan de hand en dus zwaaien de heren in Doetinchem me uit: “Tot over 35.000 kilometer!”.
Vorige week schoot de MiTo, inmiddels weer rollend op het 16″ winterstaal de 80.000 kilometer voorbij. Nog altijd zit ik met een grijns achter het stuur en kijk ik uit naar het moment dat de teller de 100.000 voorbij schiet. Vermoedelijk gaat dit in de week voor of na zijn tweede verjaardag gebeuren. Dat is nog eens jarig zijn! De 80.000 kilometer is echter al mooi genoeg om de balans op te maken. Dat is snel gedaan en de resultaten vind je hieronder:
Alfa Romeo MiTo 1.3 JTDm ECO
Aanschaf: 25 mei 2011, € 22.450
Inmiddels: 81.450 km
Onderhoud: 30.000 oliewissel, 35.000 kleine beurt, 60.000 oliewissel, 70.000 grote beurt.
Onderhoud nu volgens schema: 90.000 oliewissel, 105.000 kleine beurt, 120.000 oliewissel, 140.000 grote beurt.
Gemiddeld verbruik na 80.000 km: 1 op 19,6 (1 op 24 kán, 1 op 17 ook)
Problemen: twee keer dimlicht rechts, één keer links.
[nggallery id=124]
Plussen en minnen
+ Probleemloos
+ Prettige rijeigenschappen
+ Goede stoelen
+ Zuinig
+ Prachtige uitstraling
+ Nog redelijk vlot
– Toegang naar achterbank matig
– Hoge tildrempel kofferbak
– Portierruiten geen raamstijlen, daardoor bij vorst af en toe naar geluid omdat ze een half centimetertje zakken bij openen portier.
– Kunststof lip onder voorbumper wil nog wel eens (understatement) een drempeltje raken.
